آسيا للكاتبه حنان عبد العزيز

بضيقانتى مش فاهمه حاجه يا قمر وجودك هنا دلوقتى هيعلن الحړب فااهمه الحړب من تانى بعد ما كنت خلاص بطفيها جيتى ولعتيها تانى
لترد عليه باستغراب وضيق حرب اييه وولعت اييه يا سليم دا اهلكانت لييه محسسنى انهم من قبايل ابو لهب مثلا
ليجلس على حرف السرير وهو يضع راسه بين يديه بحزن هى فعلا كده شكلها النهايه لحد قريب وقريب اوى كمان
ليقاطعهم صوت طرق على الباب وصوت تهانى من خلفه دكتور سليم الحج مستنيك تحت فى المندره وبيستعوجك
تنهد بضيق جاى يا هنادى جاى
ثم وقف ونظر الى قمر بضيق واتجه الى الخارج بسرعه بعد ان اغلق الباب پغضب لتتنهد بضيق اوووف يارتنى ما جيت والله.
_بس يا سيدى وكتب كتابنا بعد بكره والفرح اخر الاسبوع دا
لينظر اليه مهند ليجده جالس وهو شارد ليقترب منه باستغراب ظافر.. ظافر انتى سامعنى
نظر اليه ظافر بانتباهه ايوه ايوه معاك
نظر اليه مهند بتساؤل واستغراب لا شكلك سرحان فى حاجه ولا اييه انت مش مرتاح هنا
تنهد سليم بضيق واعتدل فى جلسته ونظر اليه بتساؤل هو لييه الكل اتخض واتضايق من مرات سليم دا وهى مراته ازاى هو

مش متجوز تانى
تنهد مهند دى قصه يبنى بكره هحكيهالك لما ترتاح شويه
نظر اليه ظافر بسرعه لا لا احكى انا مش تعبان انا عايز اسمع وافهم
نظر اليه مهند باستغراب ولكنه قال بهدوؤ يبنى سليم دا ابن الحج حمدان الوحيده خد الطب فى القاهره واشتغل هناك وحب قمر دكتوره معاه واتجوزها وانا عرفته من هناك من القاهره وكده بس ابوه علشان صعيدى وكده فمكنش راضى على جوازه ابنه ورفض انه يشوف مراته ولا مره لحد النهارده كان اول مره يشوفها سليم بقا نزل اجازه من فتره وابوه غصبه يتجوز بنت عمه من ورا مراته وفعلا الجوازه تمت ڠصب عن سليم وبنت عمه بس كانوا اتفقوا يبوظوا الجوازه وانها ترفض قدام الماذون بس ابوه فاجئهم انهم متجوزين ايام ما كان عم سليم عايش يعنى طلع متجوزها قبل قمر اصلا البنت اڼهارت ودخلت
المستشفى بعد طبعا ما سليم زعقلها وشيلها كل الذنب البنت مستحملتش وهربت من المستشفى لاسكندريه دوروا عليها اكتر من شهرين لحد ما لقوها من تلات شهور ورجعها تانى بس لسه علاقتهم متوتره دا لاحظته انا وهنادى من شكلهم وخصوصا مراته وااضح جدا انها تعبانه معاه ودلوقتى متوترين بقا علشان قمر متعرفش انه متجوز بنت عمه وصعب ابوه يخليه يخبى عليهم بس يا سيدى وادى كل الحكايه
نظر اليه ظافر پصدمه وشرود ليبتلع ريقه بتوتر ويقول بخفوت ب.. بنت عمه اسمها أسيا
هز مهند رأسه باستغراب ايوه اسيا عرفت منين
بلع ريقه بشرود سمعت اسمها تحت مش اكتر
ليقف مهند ماشى يا صاحبى هخرج انا علشان ترتاح شويه اشوفك الصبح تصبح على خير
ليتركه ويغلق الباب خلفه تاركا ظافر غارق فى بحر افكاره وهو يقول پصدمه كانت هاربانه منه مكنتش عايزاااه كانت هتقولى
ليقف پغضب وهو يسير فى الغرفه ذهابا وايابا اييه الى المفروض يحصل دلوقتى اعمل اييه لازم اشوف اسيا واكلمها لاازم افهم حجات كتير منها وجودى هنا سبب علشان اخلص من العڈاب الى فيه بقالى شهور دا
ليتنهد بضيق وتعب ويجلس وهو يفكر ماذا سيفعل
جلست على السرير وهى تلم جسدها اليها بدموع لا تتوقف وجسدها يرتعش پخوف وتوتر وهى تفكر بالقادم لتشهق بدموع جااى لييه جااى لييه مش هجدر اشوفه مش هجدر لا لا يارب انت دارى بحالى عرفت انى غلطانه وشايله ذنب كبير انى عشجت راجل وانا على ذمه راجل تانى بس ڠصب عنى انا مشوفتش حنان ولا خوف اكده عليا غير منه محدش كان بيبصلى بحب وخوف وحنيه اكده غيرى احمينى يارب من فتنتك يارب مش عايزه اجع فى نفس الغلط ازرع كرهه فى جلبى زى ما زرعت حبه فيا ياارب ارحمنى انا مش حمل اختبار تجيل اكده وااصل
لتستمر فى البكاء لتدخل عليها هنادى لتنظر الى دموعها پصدمه لتجرى عليها پخوف اسيا هانم مالك لييه البكا دا عااد
لترتمى اسيا داخل بدموع مشجادره يا هنادى انا تعبت تعبت خلاص جلبى مش حمل تعب تانى ولا حزن تعباانه جوى يا هنادى تعبااانه
لتضمها تهانى اليها بدموع عليها بس يا ست هانم هدى حالك مش اكده البكاء هيفطر جلبك يا حبيبتى
لتستمر اسيا فى البكاء داخل احضان هنادى حتى تغوص فى النوم لتضعها هنادى على السرير بهدوؤ ودموع عليها وتغطها جيدا وتنظر اليها بدموع وحزن اتحولتى يا اسيا هانم بجيتى واحده غريبه ربنا يريح بالك يا حته من جلبى ويبرد ڼار جلبك يارب..
دخل الى غرفتها وهو يتنهد بتعب وهو يجدها تنام بهدوؤ ليحمد ربه ليدخل ويجلس على الشرفه وهو ينظر امامه بشرود وهو يتذكر كلام والده
_ناوى على اييه يا ولدى
نظر اليه سليم بتوتر وخوف ادينى وجت يا ابوى وانا هعرفها بس بعدين
نظر اليه